Unia Europejska zamierza wzmocnić wdrażanie projektów fotowoltaicznych, aby spróbować dogonić Chiny

Wraz ze wzrostem świadomości ludzi w zakresie zielonej ochrony środowiska, światowy krajobraz energetyczny uległ zmianie, a przemysł fotowoltaiczny rozkwitł. Badanie pokazuje, że pomimo dużego popytu na rynku brak jasnego wsparcia politycznego, zależność od surowców i wysokie koszty produkcji utrudniają lokalizację europejskiego przemysłu produkującego moduły fotowoltaiczne.

Chiny zdominowały światowy łańcuch dostaw modułów fotowoltaicznych przez ostatnie 15 lat, ale światowy przemysł produkcji modułów fotowoltaicznych zmienia się, ponieważ wiele pojawiających się czynników stanowi zagrożenie dla tej dominacji. Należą do nich wzmożona kontrola zrównoważonego rozwoju i identyfikowalności łańcucha dostaw produktów fotowoltaicznych, rosnąca konkurencja o globalne dotacje oraz ogłoszone plany Stanów Zjednoczonych, Indii i Unii Europejskiej mające na celu zapewnienie wsparcia finansowego lokalnym producentom.

Rynki fotowoltaiczne na całym świecie wykorzystały ostatnio szereg dźwigni politycznych, aby bezpośrednio lub pośrednio wspierać rozwój krajowej produkcji fotowoltaiki, w tym amerykańską ustawę o redukcji inflacji oraz indyjskie taryfy podstawowe i programy motywacyjne związane z produkcją.

Europa pozostaje w tyle pod względem zapewniania zachęt do produkcji fotowoltaiki. Plan REpowerEU wyznacza ambitne cele na rok 2030 dla sektora energii odnawialnej, ale nie oferuje większej liczby zachęt do wspierania produkcji fotowoltaicznej. Niedawno opublikowana przez Unię Europejską propozycja ustawy o przemyśle zerowym netto (NZIA) ma na celu stymulowanie lokalnej produkcji. Chociaż jest to krok naprzód, zatwierdzenie tej polityki przez Komisję Europejską może zająć nawet dwa lata. Innymi słowy, chociaż UE wyznaczyła bardzo ambitne cele dotyczące instalowania w Europie większej liczby obiektów wytwarzających energię odnawialną do 2030 r., cele te nie spowodują automatycznie zwiększenia popytu na lokalnie produkowane produkty fotowoltaiczne.

Różnica w zachętach między USA i UE

Stany Zjednoczone przodują zarówno pod względem wyczucia rynku, jak i wsparcia finansowego, zatem zachęty oferowane przez Stany Zjednoczone mogą potencjalnie stanowić główne ryzyko dla zwiększenia skali europejskiego sektora produkcyjnego, ponieważ Stany Zjednoczone otrzymały już znaczne inwestycje od głównych uczestników rynku . Im dłużej trwa zatwierdzenie polityk i zachęt UE, tym większe staje się to ryzyko.

Chociaż UE ma obecnie niewielkie zdolności produkcyjne w zakresie prętów lub płytek krzemowych, postawiła sobie za cel osiągnięcie ponad 45% samowystarczalności we wszystkich węzłach produkcyjnych. Aby osiągnąć te cele, UE musi dodać ponad 40 GW mocy prętów krzemowych, płytek i ogniw fotowoltaicznych rocznie oraz kolejne 30 GW mocy modułów fotowoltaicznych. Aby osiągnąć ten ambitny cel, UE musi wprowadzić połączenie wyższych zachęt do produkcji i barier wejścia dla taniego importu (takich jak proponowany mechanizm dostosowania granic pod względem emisji gazów cieplarnianych w celu karania produktów o większym śladzie węglowym) i ewentualnie ustalić kontyngenty dla lokalnych producentów treść przetargów publicznych.

Luka kosztowa

Duża różnica w kosztach produkcji pomiędzy krajami i regionami stanowi największe wyzwanie w zachęcaniu do produkcji lokalnych modułów fotowoltaicznych. Według raportu Standard & Poor's koszt produkcji modułów fotowoltaicznych w Europie może być o 50% wyższy niż w Chinach, głównie ze względu na wyższe koszty energii elektrycznej i pracy w krajach UE.

Niedawne niskie ceny modułów fotowoltaicznych mogą stanowić kolejną nieoczekiwaną przeszkodę w powrocie łańcucha dostaw modułów fotowoltaicznych w Europie. W ciągu ostatnich dwóch lat wysoka cena polikrzemu utrzymywała koszty produkcji modułów fotowoltaicznych na wysokim poziomie, zmniejszając różnicę między kosztami modułów fotowoltaicznych produkowanych w Chinach, Azji Południowo-Wschodniej i innych regionach, w tym w Europie i Stanach Zjednoczonych. Jeśli powrócą niższe ceny modułów fotowoltaicznych, produkcja łańcucha dostaw fotowoltaiki w Europie stanie się coraz większym wyzwaniem.

Jednak chińscy producenci modułów fotowoltaicznych mogą być konkurencyjni także w inny sposób. Moduły fotowoltaiczne produkowane w Europie są droższe w porównaniu z innymi regionami, ale mogą mieć pewne zalety ze względu na zmniejszoną intensywność emisji dwutlenku węgla w produkcie końcowym. Ten aspekt zrównoważonego rozwoju będzie szczególnie istotny, biorąc pod uwagę obecną tendencję do opodatkowania importowanych materiałów i komponentów o większym śladzie węglowym. Rządy europejskie mogłyby również ustalać w przetargach otwartych kwoty na lokalnie produkowane produkty o niskiej zawartości węgla – obecna propozycja NZIA zawiera klauzulę dotyczącą śladu węglowego i pochodzenia sprzętu w przypadku przetargów otwartych, a także punktację ważoną zrównoważonością i odpornością na poziomie 15–20%. system.

Kolejnym obszarem, w którym unijni producenci są konkurencyjni, jest rozwój nowych technologii. Producenci z UE mają szansę przewodzić w rozwoju nowych technologii przy niższych kosztach produkcji i większej wydajności, takich jak perowskitowe ogniwa fotowoltaiczne czy nowe technologie płytek krzemowych. Kilka rynków europejskich nawiązało partnerstwa mające na celu komercjalizację ogniw fotowoltaicznych i modułów fotowoltaicznych nowej generacji opartych na technologii tandemu krzemowo-perowskitowego. Partnerstwa te mogą przyczynić się do zapewnienia Europie wiodącej pozycji technologicznej w zakresie powstających technologii ogniw fotowoltaicznych i płytek fotowoltaicznych, zmniejszając w ten sposób koszty energii i zmniejszając ryzyko w łańcuchu dostaw.

Pomimo dużej niepewności politycznej, według stanu na maj 2023 r. UE ogłosiła, że ​​obecna moc modułów fotowoltaicznych wynosi około 20 GW, czemu towarzyszył gwałtowny wzrost liczby ogłoszeń o budowie zakładów produkcyjnych w ciągu ostatnich kilku tygodni. Liczby te wskazują, że planowane są nowe zakłady produkcyjne na takich rynkach jak Rumunia, Niemcy, Francja i Włochy. Jednak nawet jeśli wszystkie te zakłady produkcyjne zostaną uruchomione, Europa nadal będzie w dużym stopniu uzależniona od importowanych ogniw fotowoltaicznych z Chin i krajów Azji Południowo-Wschodniej.

Niedawna dyskusja panelowa w Intersola Europe potwierdziła ten pogląd. Spośród głównych zainteresowanych stron z branży (deweloperzy, przedsiębiorstwa użyteczności publicznej, inwestorzy, przedsiębiorstwa z łańcucha dostaw) niewielu spodziewa się w nadchodzących latach relokacji łańcucha dostaw modułów fotowoltaicznych na dużą skalę w UE. Powszechnie uważa się, że UE będzie traktować priorytetowo osiągnięcie ambitnych celów w zakresie wykorzystania energii odnawialnej do 2030 r., zamiast przenosić produkcję fotowoltaiczną na kontynent, co sprawi, że transformacja energetyczna UE stanie się bardziej kosztowna.